Pauza

jako znak międzywyrażeniowy (ze spacjami po obu stronach):: – przy wtrąceniach zamiennie z przecinkiem (ale konsekwentnie, tzn. ten sam znak otwiera i zamyka wtrącenie); Mogło się zdawać, że ten fakt — jak żaden inny — wstrząśnie umysłami szlachty.; – w przypisach dla oddzielenia informacji o źródle (autorze); ¹² Mowa o trzecim powstaniu śląskim — przypis redakcji.; – zamiast powtarzanego elementu zdania; Jutro jadę do Krakowa, pojutrze — do Poznania, a za trzy dni — do Szczecina.; – dla podkreślenia ważności części zdania; Wtedy wybuchł wielki pożar — najtragiczniejsze zdarzenia w dziejach miasta.; .

jako znak rozpoczynający wypowiedzi w dialogach (z twardą spacją jako znakiem następnym): dobrze:; — O, nie! nie wymkniesz się! — rzekł pan Charłamp chwytając za rękaw małego rycerza.; — Ja się przecie nie wymykam — mówił łagodnie pan Michał — ale teraz na służbie jestem i z ordynansem księcia pana mojego dążę.; Twarda spacja po początkowej pauzie nie zmienia szerokości przy justowaniu.; źle:; — O, nie! nie wymkniesz się! — rzekł pan Charłamp chwytając za rękaw małego rycerza.; — Ja się przecie nie wymykam — mówił łagodnie pan Michał — ale teraz na służbie jestem i z ordynansem księcia pana mojego dążę.; Szerokość zwykłej spacji po początkowej pauzie zmienia się przy justowaniu akapitu oraz powiększaniu lub zmniejszaniu obrazu wyświetlanej strony (w Firefoksie polecenia Ctrl++ i Ctrl+-).; .